استان سیستان و بلوچستان پهناورترین استان ایران است که در جنوب شرقی قرار دارد.
زاهدان ، زابل ، چابهار ، نیک شهر ، خاش و سراوان از شهرهای این استان هستند.
مردم این استان از قوم‌های بلوچ و سیستانی می‌باشند که بلوچ‌ها به زبان بلوچی و سیستانی‌ها به زبان فارسی با گویش سیستانی صحبت می‌کنند.
به دلیل موقعیت جغرافیایی که سیستان و بلوچستان دارد آب‌وهوای این استان عمدتاً گرم و خشک است اما شامل مناطق جنگلی و کوهستانی نیز می‌باشد.
لباس محلی مردمان این استان به علت آب‌وهوای گرم و خشکی که دارند بر این اساس انتخاب کرده‌اند.
سیستان و بلوچستانی‌ها سازهای محلی زیادی دارند که در مراسم‌هایشان می‌نوازند مانند دونلی ،قیچک، دهل، بنجواست، تمبورگ و سوروز.
ازجمله صنایع‌دستی زیبا و باارزش مردم سیستان و بلوچستان می‌توان سکه دوزی ، قالی‌بافی ، زرگری ، سفالگری و سوزن‌دوزی را نام برد.
چانگال ، تباهگ ، دوغ پا و ترون چه از غذاهای خوش‌مزه مخصوص بلوچ‌ها است
چانگال بیشتر در مهمانی‌ها و ماه رمضان استفاده می‌شود که به‌عنوان غذا و یا شیرینی آن را درست می‌کنند که شامل مواد غذایی آرد ، روغن و آب است و چون در پخت آن ، مواد غذایی را چنگ می‌زنند به آن چانگال میگویند.
دوغ پا نیز خورشتی است که به‌جای آب از دوغ برای درست کردن خورشت استفاده می‌کنند.
این استان دارای 400 هزار هکتار زمین کشاورزی است که آب موردنیاز از قنات‌ها ، چاه‌ها ، رودخانه‌های هیرمند و چشمه‌ها تأمین می‌شود.
خرما ، انبه ، مرکبات ، موز ، پسته و انگور یاقوتی ازجمله محصولات کشاورزی سیستان و بلوچستان است.
گاو سیستانی، گاو دشتیاری، مرغ خزک، مرغ دشتیاری، گوسفند و شتر بلوچی، بز تالی و بی تال و گاومیش از گونه های جانوری این استان هستند.
ارسال نظر